Литературный клуб

Менің асыға күтпеген аптам келіп жетті. Ертең менің миыма қона бермейтін, өзім аса жақтыртпайтын, бірақ оқуға тура келетін, бәзбіреулердің айтуынша, ғылымдардың патшасы болып саналатын математика пәнінен суммативтік жұмыс жазамыз. Сол күннен-ақ менің мазам кете бастады. Мектептің тәтті түскі асына тойып алып, достарыммен сөйлесіп тұрсам да есімнен бір сәтке болсын ертеңгі күн кетпеген-тұғын. Ертеңгі күнді көз алдыма елестетіп отырмын. Сабақтар аяқталды, барлық оқушылар Г-218 кабинетіне жарыса жүгіріп, ертеңгі сынаққа дайындалу үшін мұғалімнен кеңес алуды ұйғарды. Сыныпта адам толы, мұғалім де жаны қалмай оқушыларға қайталау жүргізіп түсіндіруде. Оның жанын мен сезіп тұрмын, тоқсан бойы оқыған оқушы жақсы баға алса өзі үшін де жақсы емес пе?..

Түн. Жұлдызға көмкерілген аспан астында Шалқар ақсақал тағы да телескобына үңілуде…. Е, басқа не істесін?! Ауылдан шалғай орналасқан ескі қыстауда тұрады. Әйелі Гүлім жарықтық жақсы кісі еді. Көптен күткен нәрестесін дүниеге әкелместен өмірден ерте озды. Жалғыз сүйеніші, көңілін аударатын ермегі – орталықтан арнайы алғызған осы телескобы еді. Жерден таппаған бақытын көктен іздегендей, аспан әлемінен көз алмай ұзақ қарайтын. Қарап отырып өткен мен кеткенді ұмытуға, есіне алмауға тырысады. Бірақ өткен іс оңай ұмытылмақ емес. Ойлаған сайын ой қоршауына қамалып, өзін ақтайтын иненің жасуындай да себеп таба алмайды. Ақталайын деп те тырыспайды, бірақ жаны жай таппай, тынысы тарылады.

Түскі уақыт. Көше кезіп үйге қарай келе жатырмын. Жан-жағыма қарасам, әрбір екінші үйде құрылыс жүріп жатыр. Күнгейдің бітпейтін құрылысы ғой. Көзім қабырға тұрғызып жатқан әке мен балаға түсті. Төрт қатарын көтеріп қойған. Баласы үстелдің үстіне шығып қалап жатыр. Әкесі жерде әлгі баланың кірпішін, лайын дайындап, қабырғаның түзу не қисығын түзетіп жүгіріп жүр. Лезде тоғыз қатарлы кірпіш қаланып шыға келді. Бала биікте, әке жерде.